replieken < installaties
Installaties van Armando
In het voorgaande overzicht zijn Armando's installaties al gerubriceerd naar hun ontstaansjaar. Toch rechtvaardigen de installaties, vanwege de bijzondere status binnen Armando's oeuvre, wat extra aandacht. De installaties die we van Armando kennen, hebben gemeen dat ze speciaal voor tentoonstellingen werden geconcipieerd. Het betreft hier de tentoonstelling 'Nul' in het Amsterdamse Stedelijk Museum van 1962, en de tentoonstelling 'ZERO-0-NUL' in het Haagse Gemeentemuseum van 1964. 1962 De eerste Nultentoonstelling in 1962 toonde, afgezien van Armando’s en Jan Henderikses installaties van autobanden en bierkratten, nog veel werken op spieraam en paneel, ook in kleinere formaten. Armando's installaties lijken resultaat van een groeiend besef dat de wereld mooier en groter was dan gevangen kon worden binnen de vier zijden van een lijst. 1965 Het Haags Gemeentemuseum bracht in 1964 twee grote installaties van Armando, de gestapelde stalen vaten en onpeilbare diepte van 'Zwart water'. De Nul-installaties van toen hebben een historische context, maar zijn in aanleg evengoed contextloos: ze kúnnen en mógen gereconstrueerd worden. Het draait bij de installaties van Nul om de ‘authenticiteit van het gedemonstreerde, van de informatie’, aldus Armando in 1965, en niet om de handoplegging van de kunstenaar. Overigens bevinden geautoriseerde reconstructies van zowel de wand met autobanden (1962) als 'Zwart water' (1964) zich in de collectie van Museum Kröller-Müller, Otterlo. |
Klik voor een groter formaat en meer informatie
|