1965 < 1966-71
Een impressie van Armando's Nul-werken uit 1966-71
Armando, Henk Peeters en Jan Schoonhoven exposeerden nog tot in 1965 onder de naam Nul. De directheid van materialen als plaatstaal, bouten en prikkeldraad verloor rond 1965 voor Armando haar aantrekkingskracht. Des te opmerkelijker dat Armando ook ná de jaren van de Nul-groep nog bij gelegenheid werken maakt in de zo typerende Nul-stijl. Een enkele keer gaat het om 'replieken' of reconstructies, maar ook ontstaan in de jaren 1966-1971 nog enkele op zichzelf staande 'Nul-werken'. De terugkeer van de natuur: het landschap
In tekeningen uit 1968, dus na de jaren van Nul, herkennen we onmiskenbaar landschappelijke elementen, de suggestie van een horizon en van bomen en struiken. Hoe interessant is in dat verband een werk met zes witte bouten uit 1971 (hierboven afgebeeld). Het betreft hier een zuiver abstract werk in de kenmerkende beeldtaal van Nul. Een werk dat Armando niettemin de titel Landschap gaf, een beschrijvende titel die we juist níet met Nul associëren. Ook in de loop van de jaren zeventig ontstonden nog werken die herinneren aan de Nul-jaren, monochrome werken waarin het materiaal zelf centraal staat. Titels als 2 x zwart, 3 x zwart en 4 x zwart (allen 1974) verwijzen bovendien naar nuchtere 'Nul-titels' als 4 x zwarte bouten op zwart en 6 x blauw (beide 1964). Vanaf het begin van de jaren zeventig ontstonden vooral werken met descriptieve titels als Beschuldigd landschap (1972), De onbekende soldaat (1973) en Op weg naar de plek (1975); titels die een reflectie zijn van de thematiek die deze jaren tot wasdom kwam.
Nul mag voor Armando een intermezzo geweest zijn, de invloed van deze jaren deed zich nog lange tijd gelden. De schilderkunst van de jaren tachtig en negentig wortelde zonder twijfel in materiaalexperimenten van de jaren vijftig en zestig - net als het zo kenmerkende gereduceerde palet van zwart, wit en ontelbare grijzen. |
Klik voor een groter formaat en meer informatie
|